Japonya etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Japonya etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

11 Kasım 2018

Kalem ve Kılıç

Bruno Taut'un  Crónicas Estilográficas isimli bloguna bilmem hiç bakıyor musunuz?

Çok eğlenceli ve faydalı bir blog.

Bruno kardeş Japon dolmakalem dünyası hakkında hoş bilgiler veriyor.

Geçenlerde işte bu bloga bakarken Japonların ipek kalemlikleri ile ilgili bir yazı okudum.

Nakaya kalem kılıfı

Kalemseverler bu kalem kılıflarına kimono diyor, ben de şahit oldum. Oysa öyle değilmiş, Japon kadınlarının evlendiklerinde kimonoları üzerinde taşıdıkları içi boş hançer kılıflarından ilham alınan ve ipekten yapılan bu süslü kalem kılıflarına "katana bukuro" (kılıç kını çantası) deniliyormuş.

Aslında özgün olan süslü kılıf şöyle bir şey:


Bu elbette erkeklere özgü törensel bir taşıma yöntemi.

Evlilik töreni için kimono giyen Japon kadınlar ise göğüsleri hizasında kısa bir kılıç, daha doğrusu günümüzde sembolik olarak hançer boyutlarında çok süslü ve bol püsküllü bir kılıf taşıyorlar. (Bruno Bey, bu kılıfın içinin boş olduğunu, karton bir rulo konduğunu söylüyor.)

O da şöyle:


Nihayetinde "kalem kılıçtan keskindir" sözünü hatırlatacak şekilde ortaya çıkan sonuç başka oluyor:

Her milletin kaleme bakışı çok başka, kalemi, mürekkebi taşıma tarzları bile başka.

Kalemin günümüze gelen yolculuğu insanlık tarihi ile birlikte değişen hikayeler içeriyor.

02 Nisan 2011

Yazıda uyumak

(c) Norikazu Tateishi (AP)

 Japonya'da yaşanan büyük felaket, deprem ve tsunami ile gelen acıları tarif etmek, anlatmak gereksiz ve anlamsız. Acılar yaşayanların kalplerinde giderek büyüyor. Felaketi yaşayan arkadaşlarıma, kardeşlerime, tanıdığım, tanımadığım bütün Japonlara sabır ve metanet diliyorum.

Yukarıdaki fotoğrafı dünkü Cumhuriyet gazetesinin (1 Nisan 2011) arka sayfasında gördüm. Fotoğrafın altında ise şöyle bir yazı vardı:

"Dört yaşındaki Manami Kon soruyor: 'Sevgili anneciğim. Umarım yaşıyorsundur. İyi misin?' Kon’un annesi Japonya’daki büyük depremden beri kayıp. Küçük çocuk, çok özlediği annesine mektup yazarken uyuyakalmış."

(Haberin kaynağında daha fazla bilgi ve ayrıntı var: "In this March 22, 2011 photo, a little girl takes a break after writing a letter for her mother who's still missing after the March 11 earthquake and tsunami at the devastated city of Miyako, northeastern Japan. The 4-year-old Manami Kon, using Japanese "hiragana" characters she just learned, wrote, "Dear Mommy. I hope you're alive. How are you?" It took about an hour for her to finish it. Twenty days after the disaster that hit Japan's northeastern coast, her parents and a sister were still unaccounted for." AP)

Yazı, belki bu zamanda kimseyi kurtaracak bir araç değil, ancak bir teselli, bir avunma aracı olabilir belki.

Belki kırılmış bir dünyayı tamir edemeyecek, eski haline döndüremeyecektir yazılar, fakat düşlere giden gölgeli yolun başındaki harfler kapı, kalemler ise anahtar olabilir.

O kapıların arkasında annemiz ve kardeşimiz olabilir.

Yazı rüyadır.